هنگام مطالعه قوانین به یاد داشته باشید:

• قوانین بدیهی هستند.
• قوانین فرضیه هایی هستند که از دهه ها تجربه و بینش بسیاری از پزشکان استخراج شده اند.
• قوانین در حال حاضر به طور کلی توسط بسیاری در اصول پذیرفته شده است. ممکن است همه آنها را در آغوش نگیرند. مهم نیست، زیرا آنها یک امر اجتناب ناپذیر را توصیف می کنند.
• قوانین قابل بحث نیستند. تاریخ و عمل در نهایت اعتبار آنها را قضاوت خواهد کرد.

متاورسی که از قواعد پیروی نمی کند ( در اینجا به معنای انسجام یعنی به طور منطقی، در مقابل عمل مطابق با معنی دستوری) دنبال کنید ، متاورس نیست، بلکه چیز دیگری است.

قوانین

• قانون شماره 1. تنها یک متاورس وجود دارد.
• قانون شماره 2: متاورس برای همه است.
• قانون شماره 3: هیچ کس متاورس را کنترل نمی کند.
• قانون شماره 4: متاورس باز است.
• قانون شماره 5: Metaverse مستقل از سخت افزار است.
• قانون شماره 6: متاورس یک شبکه است.
• قانون شماره 7: متاورس اینترنت است.

توضیح قوانین

قانون شماره 1. تنها یک متاورس وجود دارد.

تنها یک متاورس وجود دارد. این مجموع تمام جهان‌های مجازی در دسترس عموم، محتوای سه‌بعدی بلادرنگ و رسانه‌های مرتبط است که در یک شبکه جهانی باز متصل شده‌اند که توسط هیچ‌یک کنترل نمی‌شود و برای همه قابل دسترسی است.

• زمانی که به مکانی در متاورس اشاره می شود، اصطلاح "یک متاورس" مناسب نیست. هنگامی که به مکانی در متاورس اشاره می شود، اصطلاحات صحیح عبارتند از «جهان»، «جهان مجازی»، «فضا»، «محیط زیست»، «گره»، «منطقه» یا نامی مشابه که هنوز هم تعیین و پذیرفته شده است. به طور مشابه، کلمه "Metaverses" هنگامی که اشاره به چندین مکان در متاورس دارد مناسب نیست.
• اگر کسی به چنین مکانی به عنوان "یک متاورس" اشاره کند، متاورس را توصیف نمی کند. آنها در حال توصیف یک بازی، یک پارک موضوعی یا یک جامعه باغ دیواری هستند که ویژگی های مشترک زیادی با متاورس دارد، مانند فضاهای سه بعدی، مکان ها و افراد. اما هیچ‌کدام از اینها «متاورس» نیستند، زیرا تنها یک متاورس وجود دارد. اصطلاح "یک متاورس" در این زمینه بی معنی است. به همین ترتیب، صورت جمع «Metaverses» در این معنا بی معناست. بیشتر از این، یک انحراف است.
• اصطلاح "یک متاورس" زمانی مناسب است که به صورت انتزاعی استفاده شود، به عنوان مثال، وقتی می گوییم "یک متاورس که توسط [موجود X] کنترل می شود، متاورسی نیست که من بخواهم در آن زندگی کنم." به همین ترتیب، کلمه "Metaverses" در صورت استفاده به صورت انتزاعی مناسب است، مانند این بیانیه: "در آینده نزدیک، بسیاری از مردم ادعا خواهند کرد که "Metaverses" را می‌سازند، اما این کار را نخواهند کرد، زیرا تنها یک متاورس وجود دارد. ” در صورت نیاز به وضوح بیشتر، عبارت فوق را مجدداً بخوانید و در صورت نیاز به وضوح بیشتر، «اینترنت» یا «وب» را جایگزین «متاورس» و «سایت» به جای «جهان» کنید.

قانون شماره 2: متاورس برای همه است.

Metaverse برای همه است، همانطور که توسط گسترده ترین قوانین اجتماعی ما تعریف شده است. این یک بیانیه سیاسی یا اجتماعی-اقتصادی نیست. این یک قوم نگاری است که پیامدهای سیاسی و اجتماعی-اقتصادی دارد.

• سیستم‌ها در Metaverse باید طیف وسیعی از موارد استفاده قابل تصور و شخصیت‌های کاربری را که برای آنها طراحی شده‌اند، در خود جای دهند. به طور کلی، این به معنای هرگونه تجربه 2 بعدی یا سه بعدی است که از طریق زیرساخت شبکه Metaverse ارائه می شود، صرف نظر از مورد استفاده مورد نظر. نمونه هایی از این اصل عبارتند از: یک "محصول مجازی" یعنی یک مدل سه بعدی تعاملی در زمان واقعی که یک کالای فیزیکی را به تصویر می کشد. یک اثر هنری متحرک؛ یک بازی، همانطور که به طور کلی می توان این اصطلاح را درک کرد، با آواتارها، شخصیت های غیر بازیکن، محیط ها، اشیاء، مکانیک های تعامل، حالت های برد.
• حضور مجازی یک پیش شرط یا مشخصه تعیین کننده نیست. کاربران ممکن است برای تعامل در متاورس آواتار داشته باشند یا نداشته باشند. همه موارد استفاده نیاز به حضور یا تجسم ندارند. در واقع، برای برخی موارد استفاده، این یک ویژگی نادرست است.
• محیط های مجازی، در حالی که یک نوع تجربه غالب در متاورس هستند، یک پیش شرط یا مشخصه تعیین کننده نیستند. اشیاء سه بعدی ساده، و در واقع همه انواع رسانه ها، گنجانده شده اند. سبک ارائه و معماری اطلاعات در خدمت مورد استفاده هستند. اگر بخواهیم در مورد محتوای دو بعدی یا غیر فضایی در Metaverse بپرسیم، "این چه تفاوتی با وب دارد؟" یک پاسخ می تواند این باشد: "این محتوای وب است ، تجربه شده در Metaverse"، زیرا متاورس وب را زیرمجموعه می کند (به قانون شماره 7 مراجعه کنید).
• در حالی که این یک مقدمه بسیار محدود است، اما به دلیل یک سردرگمی رایج بر آن تاکید می شود: Metaverse فقط یک بازی ویدیویی یا حتی شبکه ای از بازی های ویدیویی نیست. مسلماً، بسیاری از ارزش تولید، مکانیک تعامل و اقتصاد در Metaverse «شبیه بازی» خواهند بود یا به دلیل تجربه در سه بعدی بودن، چنین درک می شوند. اما بیشتر تجربیات متاورس، بازی نخواهد بود، و همچنین کسانی که آنها را تجربه می کنند، به معنای محاوره ای «بازیگر» نخواهند بود. بازی هایی در متاورس وجود خواهد داشت. اما بسیاری از انواع تجربیات دیگر نیز وجود خواهد داشت.
• از آنجایی که Metaverse استفاده از گسترده ترین مجموعه مواری را امکان پذیر می کند، باید انگیزه های سازندگان و مصرف کنندگان خود را در سراسر تجارت، جامعه و دانشگاه در خود جای دهد. این پیامدهای اقتصادی ذاتی دارد، یعنی برای بسیاری از کاربردها، ایجاد و توزیع محتوا نمی تواند بسیار گران باشد و باید دسترسی آسان و بدون محدودیت را برای همه بازدیدکنندگان فراهم کند.
• قانون شماره 5 در ارتباط با این قانون در مورد دسترسی و استقلال دستگاه توضیح بیشتری خواهد داد.

قانون شماره 3: هیچ کس متاورس را کنترل نمی کند.

هیچ کس متاورس را کنترل نمی کند. این مشترکات جهانی برای ارتباطات دیجیتال و تجارت است، به عنوان واسطه ای که نیازها دیکته می کنند، بر اساس نیازهای مشترک اداره می شود، به سمت بیشترین خیر برای بیشترین تعداد.
سرمایه و توجه، سکه های دوقلوی قلمرو، بدون شک باعث نوآوری و سرمایه گذاری زیادی در متاورس خواهند شد. هر دو موتور در نیازهای خود برای تثبیت و کنترل، ایجاد مزیت ناعادلانه و به حداکثر رساندن بازده، حریص هستند. این نیروها، در حالی که تا کنون ارزش غیر قابل تصوری را در عصر دیجیتال ارائه می‌دهند، همواره در تنش پویا با نیازهای سازندگان و مصرف‌کنندگان بوده‌اند. چنین تنشی در متاورس بیشتر خواهد شد، زیرا بزرگ‌ترین شرکت‌های جهان برای کسب بزرگ‌ترین جایزه تاکنون رقابت می‌کنند، و افزایش بیش از حدی که در عصر اینترنت دیده می‌شود، تهدیدی برای رسیدن به دامنه تهدید تمدن (اگر قبلاً نشده است) خواهد شد.
تلاش برای کنترل Metaverse توسط نهادهای شرکتی محکوم به شکست است:

• هر Metaverse که توسط یک نهاد واحد کنترل شود، به دلیل رقابت در بازار آزاد، ذاتاً در مقیاس محدود خواهد بود. به طور کلی، مصرف کنندگان گسترده ترین طیف گزینه ها و بهترین ارزش (هرچند تعریف شده) را می خواهند.
• هر Metaverse که توسط یک موجودیت واحد کنترل شود، به دلیل ناتوانی در ارائه راه حل کامل، ذاتاً در مقیاس محدود خواهد بود. اگر دلیل دیگری جز یک دلیل عملی نداشته باشد، هیچ شرکتی نمی تواند هر محصولی را ارائه دهد و هر نیازی را برای هر نوع ذینفعی برطرف کند. یک شرکت ممکن است بتواند بخشی از عملکردهای رایج مانند جستجو یا اکتشاف را ارائه دهد، که ممکن است در طول زمان گسترش یابد تا به نفوذ انحصاری برسد، اما آن شرکت به طور موثر فقط آن بخش عمومی را کنترل خواهد کرد.
• تعداد کمی از مقاصد ممکن است به املاک بزرگ متاورس تبدیل شوند - استودیوهای فیلم و مجتمع های سرگرمی مشابه در این دنیای جدید - اما همانطور که در چند دهه گذشته ثابت شده است، چنین شرکت هایی به شدت در برابر اختلال در قالب های رسانه ای جدید و زیرساخت های توزیع آسیب پذیر هستند.
• هر Metaverse خودخوانده ای که توسط یک موجودیت واحد کنترل شود، توسط طبقه رو به رشدی از سازندگان و مصرف کنندگانی که اثرات مخرب اینترنت را که در ابتدا برای همه در نظر گرفته شده بود، اما در نهایت توسط x-opolies کنترل می شد، تجربه کرده اند، رد خواهد شد. این رد عمده در حال حاضر در جریان است، همانطور که توسط جوامع اقتصاد سازندگان و بازارهای NFT مشهود است.
• نیروهای تمرکززدایی در حال بازی و جمع آوری قدرت هستند. امور مالی غیرمتمرکز (DeFi)، سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز (DAO)، توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) و سایر زیرساخت‌های مبتنی بر بلاک چین، فراتر از آزمایش و بازگشت سرمایه کم به مرحله استقرار اولیه رفته‌اند. فناوری Web3 در حال حاضر به پایه اولیه Metaverse تبدیل شده است و نقش مهمی در آینده ایفا خواهد کرد. به ویژه، هویت، حریم خصوصی، پرداخت‌ها و اقتصاد در متاورس توسط این ابتکارات شکل خواهد گرفت.
• برخی از بازیگران صنعت ممکن است با بهره‌برداری از صرفه‌جویی در مقیاس، مزیت اولیه را ایجاد کنند و محصولاتی با زیان‌دهی را ارائه دهند، اما هر مزیتی موقتی خواهد بود.
• برای جلوگیری از تردید، این قانون به کل متاورس اشاره دارد، نه قلمروهای خاصی در متاورس، که کنترل آن کاملاً به ذینفعان آنها بستگی دارد. شرکت ها می توانند، می خواهند و باید قلمروهای خود را در متاورس کنترل کنند. افراد و گروه ها می توانند، می خواهند و باید آزاد باشند تا فضاهای دسترسی خصوصی یا محدود تحت کنترل خود ایجاد کنند. انتظار می‌رود تجربیاتی که برای استفاده خصوصی ایجاد می‌شوند، حفاظت‌های مناسبی داشته باشند، که مانند فضاهای خصوصی در دنیای فیزیکی رفتار می‌شود.با وجود موارد فوق،Metaverse به ارائه دهندگان خدمات فنی میانجی وابسته به نهادهای نظارتی، مشابه خدمات نام دامنه و ICANN، نیاز دارد. علاوه بر این، عصر وب 2.0 خطرات ایجاد خلاء در حکمرانی را نشان داده است. می‌توان انتظار داشت که سازندگان متاورس اکنون تدابیر حفاظتی مناسبی را در نظر بگیرند، ما نباید خیلی منتظر بمانیم و فکر کنیم که می‌توانیم بعداً، وقتی صحبت از چنین پیامدهایی در امور انسانی شود، چیزها را اصلاح کنیم.  جالب است که ببینیم سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز (DAO) چقدر در این مرحله جدید عصر اطلاعات نقش مهمی ایفا می‌کنند و چگونه نهادهای دولتی و نظارتی میراثی با این نظم به سرعت در حال تغییر سازگار می‌شوند. تلاش برای کنترل متاورس توسط نهادهای دولتی موضوع دیگری است و خارج از محدوده این قوانین است.

قانون شماره 4: متاورس باز است.

متاورس باز است. این فناوری بر اساس فناوری‌ها و ابزارهای قابل تعامل ساخته شده است که از طریق استانداردهای ارتباطی آزاد و باز به طور دقیق تعریف شده و مورد توافق گسترده قرار گرفته است.

• هر وسیله ارتباطی وارداتی الزاماً بر اساس استانداردها است، از تلفن، رادیو و تلویزیون گرفته تا وب. شما اکنون این قوانین را می خوانید زیرا رایانه یا دستگاه تلفن همراهی دارید که به اینترنت متصل است و نرم افزاری را اجرا می کند که به زبان وب صحبت می کند. هیچ یک از اینها بدون استانداردهای متعددی که فرمت‌های رسانه، پروتکل‌های سیمی برای انتقال آنها و قوانین ارائه و تعامل مورد توافق را تعریف می‌کنند، امکان‌پذیر نخواهد بود.
• فناوری باز و قابل همکاری مطمئن ترین راه را برای مقیاس پذیری Metaverse فراهم می کند. سیستم‌های بسته و فن‌آوری‌های اختصاصی، علی‌رغم ایجاد مزیت کوتاه‌مدت، محدودیت‌های ذاتی در مقیاس دارند. هیچ محصول واحد یا مجموعه ای از محصولات همه مشکلات را حل نمی کند. محصولات متقابل امکان ترکیبات انعطاف پذیرتری را فراهم می کنند که می توانند نیازهای بیشتری را برطرف کنند. این آنالوگ فنی به مسائل مقیاس پذیری ذاتی در سیستم های بسته ذکر شده در قانون شماره 3 است.
• یک اکوسیستم باز از نرم افزار و سخت افزار انتخاب بیشتری را به سازندگان و مصرف کنندگان ارائه می دهد. انتخاب بیشتر به معنای محتوای بیشتر و متنوع تر، موفقیت بیشتر برای سازندگان، و فرصت بیشتر برای ارائه دهندگان ابزار و پلتفرم است که یک چرخه با فضیلت را امکان پذیر می کند.
• از قضا، هر نمونه برجسته ای از انحصار در دنیای اینترنت امروزی بر اساس استانداردهای باز ساخته شده است. بزرگ‌ترین شبکه‌های اجتماعی، موتورهای جستجو و شرکت‌های سخت‌افزاری مصرف‌کننده، از طریق ارائه ارزش افزوده به قیمت قفل به روش‌های دیگر، مانند انحصار برند، اکوسیستم‌های بسته یا اثرات شبکه، از وب برای ایجاد مزیت اختصاصی استفاده کرده‌اند.
• محصولات و راه‌حل‌های اختصاصی همیشه سریع‌تر حرکت می‌کنند و در کوتاه‌مدت مؤثرتر از محصولات مبتنی بر استاندارد رقابت می‌کنند. شرکت ها می توانند توانایی های خود را ارائه دهند و نیازهای بازار را با سرعت برآورده کنند، در حالی که راه حل های باز لزوماً برای دستیابی به اجماع و استقرار در مقیاس زمان می برد. این یک محصول جانبی طبیعی فرآیند استانداردسازی است، اما اغلب منجر به این تصور می شود که راه حل های مبتنی بر استاندارد ضعیف هستند. اگرچه گاهی اوقات این درست است، اما در دراز مدت تا حد زیادی درست نیست، زیرا استانداردها در نهایت به برابری ویژگی ها می رسند. با این حال، این کار مخالفان و بازیگران بدی را که به دنبال مزیت اختصاصی هستند از تلاش برای سوء استفاده از این تصور نادرست باز نمی دارد.
• همیشه این نیت بدی نیست که ما را در مسیر تسلط عده کمی بر بازار قرار می دهد. گاهی اوقات این راحتی و ارزش مصرف کننده است که فقط پلتفرم های مقیاس بزرگ می توانند ارائه دهند. ما در عصر محاسبات وب 2.0/موبایل بر لبه چاقو آویزان هستیم و مجبوریم به طور مداوم بین راحتی و استقلال انتخاب کنیم. در Metaverse نوظهور واکنش قابل توجهی در برابر این وجود دارد. (قانون شماره 3 را نیز ببینید.)
• با وجود مزایای کلی آشکار سیستم های باز، استانداردهای امروزی احتمالاً برای پشتیبانی از زیرساخت متاورس کافی نیستند. فرمت‌ها و پروتکل‌های کنونی نقطه شروع بسیار خوبی را فراهم می‌کنند، اما توسعه بیشتری لازم است. علاوه بر این، نرم افزارهای قدیمی مانند مرورگرهای وب ممکن است از نظر الزامات سازگاری و معماری به نقطه شکستی رسیده باشند. آنها در طول بیش از بیست سال به طرز تحسین برانگیزی همگام بوده اند، اما همیشه برای اولین جهان اطلاعاتی دو بعدی طراحی شده اند، در زمانی قبل از دستگاه های تلفن همراه همه جا حاضر و محاسبات فضایی اضطراری، و در دنیای ارتباطات آنلاین عمدتاً ناهمزمان. ممکن است در نهایت زمان آن فرا رسیده باشد که وقتی صحبت از مفاهیم پیرامون مرورگرها، عوامل کاربر، مدل‌های شی، پروتکل‌ها، وضعیت پایدار و غیره می‌شود، به تابلوی طراحی برگردیم.

قانون شماره 5: Metaverse مستقل از سخت افزار است.

Metaverse مستقل از سخت افزار است و در هر دستگاهی بدون در نظر گرفتن نوع نمایشگر و فاکتور فرم قابل دسترسی است.

• یکی از مشخصه های متاورس، محتوای سه بعدی به صورت مکانی است که عمدتاً در زمان واقعی است. برای اینکه آن محتوا برای همه قابل دسترسی باشد، باید بتواند در وسیع‌ترین طیف سخت‌افزار، از جمله دستگاه‌هایی که قبلاً در اختیار کاربران است، ارائه شود.
• در حالی که محتوای Metaverse ممکن است سه‌بعدی باشد، فناوری نمایش لزومی ندارد. تجربه‌هایی مانند «محصولات مجازی» سه بعدی فوتورئالیستی که قبل از خرید قابل چرخش، بزرگ‌نمایی، کاوش و پیکربندی هستند، و به عنوان دنیای بازی‌های چندنفره فوق‌العاده‌ای که توسط کارتونی ارائه می‌شوند، می‌توانند به زیبایی با نرخ فریم در زمان واقعی بر روی نمایشگر دوبعدی متصل شده ارائه شوند. به رایانه یا دستگاه تلفن همراه مدرن این واقعیت دنیای محاسبات امروزی است، و هر پیکربندی از تلفن‌های موجود در جیب ما گرفته تا جدیدترین رایانه‌های شخصی کاملاً مجهز، دیوارهای نمایشگر در مقیاس اتاق و برجستگی‌ها، این امکان را فراهم می‌کند که آثار شگفت‌انگیزی هم‌اکنون بدون نیاز به ارائه به مصرف‌کنندگان ارائه شود. نوع جدید دستگاه نمایشگر
• با وجود جذابیت آشکار و شیفتگی مردم به واقعیت مجازی و افزوده، غوطه وری پیش شرط موفقیت متاورس نیست. غوطه ور شدن کامل در اطلاعات و تجارب ما، قابلیتی است که از مدت ها قبل در رویای آن بودیم و قدمت آن به کارهای پیشگام اولیه در واقعیت مجازی برمی گردد. برای برخی از برنامه‌ها، تجربه کاربری Metaverse بدون شک توسط دستگاه‌های سخت‌افزاری همهجانبه بهبود می‌یابد، اما اینها به هیچ وجه برای استقرار در مقیاس بزرگ و موفقیت آن در کوتاه مدت ضروری نیستند.
• ایجاد برای فاکتورهای فرم خاص ذاتاً مقیاس را محدود می کند. اگر هدف محتوا این است که تا حد امکان به طور گسترده تجربه شود، باید طوری طراحی و اجرا شود که روی هر دستگاهی اجرا شود. تکنیک‌های طراحی واکنش‌گرا که برای وب و وب موبایل پیشگام شده‌اند، مشابه‌های خود را در Metaverse خواهند داشت که دارای محتوایی است که می‌تواند بر روی دستگاه‌های تلفن همراه صفحه تخت، نمایشگرهای رایانه با صفحه تخت، دیوارهای نمایشگر، هدست‌های واقعیت مجازی فراگیر، واقعیت افزوده موبایل، واقعیت افزوده سرپوشیده، هولوگرافیک اجرا شود. نمایشگرها و غیره بدیهی است که این تجربه‌ها در انواع مختلف دستگاه‌ها یکسان نیستند، بلکه به تدریج برای بهینه‌سازی تجربه برای آن دستگاه افزایش می‌یابند. برخی از تجربیات به‌عنوان XR-first، با بازگشت‌های ساده دوبعدی طراحی می‌شوند.
• دسترسی مهم است. محتوا باید با در نظر گرفتن قابلیت دسترسی طراحی شود و جنبه های فوق این قانون را حتی مهم تر کند. علاوه بر عدم تکیه بر انواع دستگاه‌های خاص و تکنیک‌های رابط کاربری، تجارب باید به گونه‌ای منعطف طراحی شوند تا افراد دارای معلولیت یا نقص را در خود جای دهند. متاورس برای همه است (قانون شماره 2 را ببینید.)

قانون شماره 6: متاورس یک شبکه است

Metaverse یک شبکه کامپیوتری است که تجربیات مجازی در دسترس عموم، محتوای سه بعدی بلادرنگ و رسانه های مرتبط را به هم متصل می کند .
از نقطه نظر فنی، Metaverse شبکه ای از کامپیوترها است که اطلاعات دیجیتال را ارائه و ارائه می کنند. قدرت جدید آن در توانایی ارائه آن اطلاعات به کاربران خود در قالب فضاها، مکان ها، اشیاء و شخصیت های سه بعدی است تا ارتباط را برای طیف گسترده ای از کاربردها تسهیل کند.

• Metaverse یک برنامه کامپیوتری نیست، بلکه برنامه های کامپیوتری متعددی است و فرآیند تبادل اطلاعات از طریق پروتکل های شبکه است.
• Metaverse یک مرورگر یا برنامه کاربردی دیگر یا قابل اجرا نیست. در عوض، برنامه‌ها به‌عنوان عامل‌های کاربر (که «مشتریان»، «مرورگرها»، «موتورها» و غیره نامیده می‌شوند) عمل می‌کنند تا دسترسی به تجربیات Metaverse را فراهم کنند.
• Metaverse یک تجربه خاص، بازی یا مقصد آنلاین نیست. آن‌ها مکان‌ها (یا «جهان‌ها»، «فضاها» یا اصطلاحی مشابه) در متاورس هستند. بدون شک مقاصد بسیار محبوبی در متاورس وجود خواهد داشت. اینها می توانند به راحتی با متاورس اشتباه گرفته شوند، اما متاورس نیستند، که یک و تنها است (به قانون شماره 1 مراجعه کنید.)
• Metaverse یک رمپ یا نقطه دسترسی خاص نیست. پورتال‌ها، موتورهای جستجو، دایرکتوری‌ها و سایر خدماتی از این دست وجود خواهند داشت که به کاربران کمک می‌کنند مکان‌ها را پیدا کنند و در Metaverse حرکت کنند. اما اینها نقشه‌هایی برای Metaverse هستند.
• همه موارد فوق به گونه‌ای پیاده‌سازی می‌شوند که عموماً در سیستم‌های نرم‌افزاری که متاورس را تامین می‌کنند، پذیرفته شده‌اند، یعنی به محصول یا پیاده‌سازی خاصی مرتبط نیستند، به فرمت‌های رسانه و پروتکل‌های ارتباطی که از طریق فرآیندهای باز ایجاد شده‌اند، پایبند هستند و به شیوه‌ای ثابت ارائه می‌شوند.
  از نقطه نظر کارکردی، Metaverse شبکه ای است که همه را به هم متصل می کند و قابلیت های زیر را به آنها ارائه می دهد:
• برای دسترسی، مطالعه یا تجربه‌ی دیگری محتوا، بدون اصطکاک بی‌مورد؛
• ایجاد یک یا چند هویت که نمایانگر خود است (برای برخی تجربیات لازم است، اما نه همه)، و ایجاد یک یا چند تجسم برای نشان دادن خود (آواتارها)
• برای برقراری ارتباط به صورت ناهمزمان یا در زمان واقعی با روش‌های مختلف، از جمله متن، صدا، و ژست‌ها.
• ایجاد و انتشار، بدون اصطکاک بی مورد، محتوا و تجربیات سه بعدی، فضایی و مرتبط به اشکال مختلف با استفاده از طیف وسیعی از انواع رسانه های دیجیتال؛
• برای تحت تأثیر قرار دادن محیط مجازی اطراف خود، در صورت لزوم، با مجوزهای کافی توسط مالک؛
• برای مشارکت در تجارت و تجارت، با مجموعه وسیعی از انتخاب های ممکن برای دسترسی، هویت شخصی، ارتباط اجتماعی، ذخیره سازی داده ها، ایجاد محتوا، توزیع محتوا و پرداخت.
  Metaverse به هیچ توصیف کاربردی فراتر از قابلیت های کلی فوق نیاز ندارد. هر تلاشی برای انجام این کار بی جهت تقلیل دهنده است. فقط آینده به ما خواهد گفت که شیوه های غالب بیان خلاق و موارد استفاده قانع کننده در متاورس چیست.

قانون شماره 7: متاورس اینترنت است.

Metaverse اینترنت است که برای ارائه مداوم محتوای سه بعدی، اطلاعات و تجربیات سازمان‌یافته فضایی، و ارتباطات همزمان هم‌زمان، ارتقا یافته و ارتقا یافته است.

• اینترنت زیرساخت ارتباطی جهانی است که همه ما را به هم متصل می کند. این پایه و اساس درصد فزاینده ای از زندگی روزمره ما از جمله تعامل اجتماعی، کار، بازی، یادگیری و تجارت است. این از هر نظر، مشترک دیجیتالی است. این با آمدن متاورس تغییر نخواهد کرد. اینترنت صرفاً خدمات اطلاعاتی جدیدی را تطبیق داده، گسترش می‌دهد و ارائه می‌کند، همانطور که همیشه انجام می‌داد، تا آنچه را که ما به عنوان متاورس تصور می‌کنیم، در بر بگیرد.
• برعکس، اینترنت متاورس نیست، حداقل هنوز. اینترنت امروزی راه خود را به سمت قابلیت‌های بزرگ ‌تر پیش می‌برد و اساس متاورس فردا را تشکیل خواهد داد. از بسیاری جهات، در حال حاضر یک شکل اولیه از Metaverse است که میزبان سال‌ها نوآوری و آزمایش مداوم در ارائه محتوای سه بعدی، رسانه‌های غنی و جهان‌های مجازی در زمان واقعی است. اما باید کار بیشتری انجام شود.

برخی پیشنهاد کرده‌اند که چون الزامات دنیای مجازی سه‌بعدی شبکه‌ای و بی‌درنگ بسیار منحصر به فرد و فشرده هستند، باید نوع جدیدی از شبکه برای Metaverse طراحی شود. این نه تنها تا حد زیادی نادرست است، بلکه ساده لوحانه و عملی غیر شروع کننده است.

• از نظر امکان سنجی، ما شواهد زیادی مبنی بر موفقیت تجاری بازی های سه بعدی مبتنی بر پروتکل اینترنتی و تجربیات چند نفره داریم که بیشترین کارایی و منابع را در بین برنامه ها دارند. ما همچنین چندین دهه انواع رسانه های اینترنتی فعال داریم که از تحویل پویا محتوای سه بعدی پشتیبانی می کنند و فرمت های اخیراً توسعه یافته مانند glTF و USDZ اکنون برای تقویت تجربیات صدها میلیون کاربر اینترنت استفاده می شوند. APIهای WebGL و WebXR برای مرورگرها نشان داده‌اند که عامل‌های کاربر می‌توانند از قابلیت‌های رندر سه بعدی و غوطه‌وری با عملکرد بالا پشتیبانی کنند، اگرچه محدودیت‌های عملکرد قطعاً در حال آزمایش هستند. پیشنهادهایی برای بازسازی تهاجمی اینترنت یا ایجاد یک شبکه کاملاً جدید از سوی افرادی است که دانش فنی کمی دارند، ناآگاهی کامل از آنچه قبلاً وجود دارد،
• دلایل قانع کننده ای برای بازنگری در بسیاری از جنبه های اینترنت و طراحی وب در راه رسیدن به متاورس وجود دارد. با این حال، مفهوم طراحی مجدد عمده فروشی مضحک است. برای زیرساخت‌های فعلی سرمایه‌گذاری زیادی صورت گرفته و هزینه‌های سوئیچینگ بسیار بالایی که ذاتی چنین تغییری است، هرگز اتفاق نخواهد افتاد. در صورت امکان، اینترنت و سرویس های وب قدیمی در پارادایم های جدید گنجانده می شوند و روش های جدید دسترسی کاربر، توزیع محتوا، ارائه بصری، ارتباطات بلادرنگ و تعامل در صورت لزوم توسعه می یابد.
• خوشبختانه، اینترنت در توانایی خود برای انطباق بی نظیر است. انعطاف‌پذیری در طرح‌های اولیه ذاتی بود و همچنان سنگ بنای آن است. محتمل‌تر از بازنویسی، مجموعه‌ای از پیشرفت‌های تکاملی اینجا و آنجا است که با یک جهش گاه به گاه انقلابی از طریق معرفی یک قابلیت کاملاً جدید مشخص می‌شود. در طول مسیر، اگرچه شاید تمام محتوای قدیمی اینترنت و وب حفظ نشود، اگرچه احتمالاً به اشکال مختلف ارائه می شود.
• برخی از نامزدهای آشکار برای ارتقاء کامل، رویکردهای جدید یا تلاش های کاملاً جدید وجود دارد. مدل شیء سند و برگه‌های سبک آبشاری برای دنیای اطلاعات دوبعدی طراحی شده‌اند. سه‌بعدی به یک مستطیل در طرح‌بندی صفحه محدود می‌شود، با پشتیبانی از پیچ و مهره برای رندر تمام صفحه و استریوسکوپی. با این حال، اصل سازماندهی متاورس، صحنه ، محیط خواهد بودیا برخی از این سازه های سه بعدی. از این گذشته، Metaverse درباره اسناد نیست، بلکه در مورد فضاها و محتوای سه بعدی مشترک و ارتباطات بلادرنگ است. تعامل همه جانبه مانند ردیابی سر، ورودی های لمسی و آگاهی از محیط واقعی از طریق طرح های ناشیانه پیوند زده شده بر روی مدل های دو بعدی قدیمی فعال می شود. تلاشی ستودنی تا به امروز اما به سختی ایده آل است. وضعیت شی مشترک و/یا پایدار حوزه دیگری برای بررسی است. دنیای بازی های چند نفره مدت هاست که این مشکل را حل کرده اند، هرچند به روش های سفارشی. در گذشته، راه حل های قابل همکاری اندک بوده است. با این حال ممکن است تا کنون به اندازه کافی همپوشانی در الگوهای طراحی و دانش عملی و تمایل جمعی برای ادامه تلاش وجود داشته باشد.
• نیاز ذینفعان باعث نوآوری خواهد شد. برای مثال، حرکت فعلی Web3 به سمت تمرکززدایی، گام مهمی در جهت بازگرداندن قدرت به دست مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان برای توزیع، پرداخت‌ها و تأیید هویت است. این پیامدهایی بر نحوه و مکان نگهداری برخی اطلاعات در Metaverse خواهد داشت. از سوی دیگر، این به هیچ وجه به این معنا نیست که ما باید از تمرکززدایی در همه لایه‌ها مانند ذخیره‌سازی داده یا توپولوژی شبکه حمایت کنیم. رویکردها باید بر اساس شایستگی های خود با توجه به ویژگی ها، عملکرد، حریم خصوصی و امنیت مورد قضاوت قرار گیرند.

در حالی که دلایل قانع کننده زیادی برای بررسی اصلاحات و ارتقاء وجود دارد، ما در حال حاضر نقطه شروع و بسیاری از بلوک های سازنده متاورس را داریم. متاورس اینترنت است و اینترنت پایه ای است که متاورس بر روی آن ساخته خواهد شد.

پس گفتار

بسیاری از موارد فوق نباید گفته می شد. و با این حال، مجبور بود. افرادی که از پتانسیل متاورس به وجد آمده اند، در هیجان گرفتار می شوند. در حالی که شور و شوق مسری است و این به درستی باید زمان شادی باشد.
بالاخره ما در آستانه چیزی واقعاً دگرگون کننده هستیم. تعدیل انتظارات و کاهش دما توصیه می شود. کارهای زیادی برای انجام دادن در سال های آینده وجود دارد.
در حالی که بسیاری از ما تمام تلاش خود را انجام می دهیم تا به سمت یک دیدگاه و درک مشترک کار کنیم، دیگران فقط برای خودشان در این راه هستند. بنابراین، احتیاط نیز لازم است. هر چیزی را که می شنوید باور نکنید.
در عین حال، این نباید آنقدر که به نظر می رسد سخت باشد. ما روی شانه‌های غول‌ها ایستاده‌ایم و بر روی کارهای خیلی‌هایی که قبلا آمده‌اند، بنا می‌کنیم. تجربه جمعی فراوانی وجود دارد، و در حال حاضر بسیاری از اجزای کار وجود دارد. بیایید چرخ ها را دوباره اختراع نکنیم مگر اینکه کاملاً ضروری باشد. بیایید تصادفات پیاده‌سازی‌های امروزی را با اصل ارزش اساسی آنها اشتباه نگیریم.
اگرچه بسیاری از قطعات پایه نوپا، شکسته یا به‌درستی سیم‌کشی شده‌اند، بسیاری از ایده‌های اصلی درست هستند. همچنین به نفع ما، ما یک زمین بازی پلاستیکی در اینترنت، و یک جامعه جهانی از همکاران برای همراهی با خود در سفر داریم.
در اصل، این همان چیزی است که هفت قانون می گویند. متاورس به طرز وسوسه‌انگیزی نزدیک است، احتمالاً در چند سال آینده.
یعنی اگر مسائل را بیش از حد پیچیده نکنیم و طولانی‌تر کنیم. متاورس تکامل بعدی اینترنت است. نه بیشتر و نه کمتر. آن را ساده نگه دارید، روی هدف متمرکز بمانید و متاورس رویاهای ما به واقعیت تبدیل خواهد شد.
متاورس برای موفقیت به مجموعه ای قوی از اصول اخلاقی نیاز دارد. مسلماً، اکثر ما زندگی خود را بدون در نظر گرفتن اصول اخلاقی می گذرانیم. شاید از سریال تلویزیونی «مکان خوب» لذت برده باشیم.
اما چه در مورد آنها فکر کنیم یا نه، اصولی که ما از آنها پیروی می کنیم تا حد زیادی تعیین می کند که اوضاع چگونه پیش می رود. تلاش‌های بدون اصول راهنمای روشن معمولاً با شکست مواجه می‌شوند، زیرا اخلاق به معنای تفکر درباره پیامدهای واقعی و ماندگار انتخاب‌هایمان است.
ما سازمانی ایجاد کرده‌ایم تا به کسانی که «The Metaverse» (همچنین به‌عنوان محاسبات فضایی، XR و Web3 شناخته می‌شود ) کمک کنیم تا با هم اخلاقی‌تر باشند.

قوانین مدنی در متاورس

بررسی قوانین مدنی متاورس سبب تصمیم گیری بهتر برای ورود به متاورس می شود.

1. قانون حق چاپ

بررسی قوانین مدنی متاورس سبب تصمیم گیری بهتر برای ورود به متاورس می شود. قانون حق چاپ از آثار اصلی نویسندگی مانند کتاب، فیلم و آهنگ حمایت می کند. در Metaverse، قانون کپی رایت معمولاً برای محتوای ایجاد شده توسط کاربر - آواتارها، ساختمان‌های مجازی و آثار هنری دیجیتال - اعمال می‌شود، اما اگر چیزی در Metaverse ایجاد کنید که مانند یک اثر دارای حق چاپ در دنیای واقعی باشد، ممکن است حق چاپ را نیز نقض کنید.
صاحب اثر دارای حق چاپ حق تکثیر، توزیع، اجرا و نمایش اثر را دارد. آنها همچنین ممکن است به دیگران اجازه انجام این کار را بدهند. اگر هر یک از این حقوق را نقض کنید، می توانند به دلیل نقض حق چاپ از شما شکایت کنند.
برای مثال، اگر نمادی ایجاد کنید که بر اساس یک شخصیت دارای حق نسخه‌برداری است، مالک حق نسخه‌برداری ممکن است بتواند از شما به دلیل نقض حق نسخه‌برداری خود شکایت کند. آنها می توانند از دادگاه بخواهند که به شما دستور دهد از ایجاد و توزیع آواتارهایی که بر اساس کار آنها است، دست بردارید. آنها همچنین ممکن است از شما خسارت مالی بخواهند.

2. سایر قوانین مالکیت فکری

قانون مالکیت معنوی از اختراعات، علائم تجاری و سایر خلاقیت های ذهن محافظت می کند. در Metaverse، قانون مالکیت معنوی برای کالاها و خدمات مجازی مانند آواتارها، ساختمان‌های مجازی و آثار هنری دیجیتال اعمال می‌شود.

3. قانون قرارداد

قانون قراردادها بر تشکیل و اجرای قراردادها حاکم است. در Metaverse، قانون قرارداد در مورد توافقات انجام شده بین کاربران اعمال می شود. این قراردادها می تواند شامل هر چیزی از فروش کالاهای مجازی گرفته تا اجاره ملک مجازی باشد.
اگر با شخصی در متاورس قرارداد ببندید، هر دو طرف باید شرایط توافق را رعایت کنند. اگر یکی از طرفین نتواند تا پایان معامله خود عمل کند، طرف دیگر ممکن است بتواند برای نقض قرارداد شکایت کند.
به عنوان مثال، اگر با فروش یک کالای مجازی به شخصی موافقت کنید و او هرگز به شما پولی ندهد، می‌توانید از او به دلیل نقض قرارداد شکایت کنید. شما می توانید از دادگاه بخواهید که طرف مقابل را به پرداخت مبلغی که به شما بدهکار است بعلاوه هر گونه خسارتی که متحمل شده اید، محکوم کند.

4. قانون جرم

قانون شکنجه بر تخلفات مدنی مانند صدمات شخصی و خسارت مالی حاکم است. در Metaverse، قانون جرم در مورد هر آسیبی که توسط کاربر دیگری ایجاد شود اعمال می شود. این می تواند شامل صدمات فیزیکی، پریشانی عاطفی و آسیب مالی باشد.
به عنوان مثال، اگر شخصی در متاورس به شما حمله فیزیکی کند، ممکن است بتوانید از او به دلیل حمله و باطری شکایت کنید. می توانید از دادگاه بخواهید که آنها را به پرداخت هزینه جراحات، صورت حساب های پزشکی و سایر خساراتی که ممکن است متحمل شده اید، بپردازد.

5. قانون افترا

قانون افترا از افراد در برابر اظهارات نادرست و آسیب در مورد آنها محافظت می کند. در Metaverse، قانون افترا در مورد محتوای ایجاد شده توسط کاربر که انتقادی از شخص یا شرکت دیگری است اعمال می شود. بیانیه نادرست و مخرب در مورد شخصی در متاورس می تواند به این معنی باشد که شما در دنیای واقعی مسئول بدنامی او خواهید بود.
به عنوان مثال، اگر آواتاری ایجاد کنید که به شیوه های تجاری یک شرکت انتقاد کند . شرکت ممکن است بتواند از شما به دلیل افترا شکایت کند. ممکن است از دادگاه بخواهد که به شما دستور دهد که از ایجاد و توزیع آواتارهایی که از کسب و کار انتقاد می کنند، دست بردارید. شرکت همچنین ممکن است از شما خسارت مالی بخواهد.

نتیجه گیری

متاورس یک دنیای مجازی با مجموعه قوانین خاص خود است. سوال حقوقی مورد علاقه من که در Metaverse باید در نظر گرفت، صلاحیت قضایی است.
قوانین ماهوی مانند قوانین موجود در دنیای واقعی هستند، اما یکسان نیستند. اگر قصد دارید در Metaverse کاری انجام دهید که در دنیای واقعی غیرقانونی است، مهم است بدانید که کدام قوانین شامل Metaverse می شود.
موارد فوق تنها تعدادی از رایج ترین انواع قوانینی است که در Metaverse اعمال می شود. موارد بسیار دیگری نیز وجود دارد، بنابراین همیشه بهتر است قبل از انجام هر کاری که می تواند غیرقانونی باشد، با یک وکیل مشورت کنید.